ขึ้นปีใหม่ อยู่ในแดนเกษม ด้วยใจเปรมปราโมทย์

คนไทยเรานี้ อุเบกขาหายไป ไม่รู้ว่าอุเบกขาคืออะไร เอาแต่
เมตตาที่จะรักที่จะตามใจเอาใจ จนลูกทำอะไรไม่เป็น รับผิดชอบ
ตัวเองไม่ได้ กลายเป็นเสียคนไปก็มี เพราะฉะนั้น ต้องเอาอุเบกขา
มาคุมท้ายไว้ จะได้มองด้วยปัญญา ที่ดูให้เห็นชัดเห็นตรง แล้วการ
แก้ปัญหา และการพัฒนา ก็จะมาได้จริง

เมื่ออริยสาวกนั้นเป็นผู้ไม่ประมาทอยู่อย่างนี้ ก็เกิด
ปราโมทย์ เมื่อปราโมทย์แล้ว ก็เกิดปีติ เมื่อมีใจปีติ
ใจกายก็ผ่อนคลายรื่นสบาย (ปัสสัทธิ) ผู้ที่มีใจกาย
ผ่อนคลาย ก็ได้เสวยสุข เมื่อมีความสุข จิตก็เป็นสมาธิ
เมื่อจิตเป็นสมาธิ ธรรมทั้งหลายก็ปรากฏ...